Leven met MS - de leerpunten
De vorige post is dubbel op te vatten denk. Gewoon informatief, “het is zoals het is”. Of negatief, want ik heb best wat dingen aan moeten passen en kan momenteel ook een hoop niet meer.
Dus daarom nu een wat positiever verhaal.
Wat heb ik geleerd van de MS. En wat wil ik nog bereiken.
Als eerste leer je natuurlijk hoe kwetsbaar je eigenlijk bent als mens. Je denkt altijd “komt later wel als ik de tijd / meer geld / ‘vul leuke smoes in’ heb. Maar door zo’n diagnose denk je dat natuurlijk nog steeds wel in enige mate. Maar ik merk aan mezelf dat ik dat een heel stuk minder heb. Deels omdat ik ook gewoon niet weet hoe het over een paar jaar met me gaat en of ik dan nog alles kan. Maar ook omdat ik anders ben gaan denken. Waarom zou ik dingen uitstellen die ik graag wil doen als ik ze nu ook kan doen zonder mezelf daarvoor in tig bochten te wringen. Waarom zou ik mijn dromen uitstellen. Waarom zou ik niet doen waar ik gelukkig van word.
En het antwoord op die waarom’s. Geen idee. Dus daarom besloten om die dromen en plannen niet uit eindeloos voor me uit te schuiven.
Maakt je ook een stuk bewuster van de patronen die je hebt. Waarom je bepaalde dingen doet zoals je ze doet. Waarom pas ik me aan aan anderen. Waarom uit ik mijn mening niet. Waarom zet ik soms mijn eigen ideeen / plannen opzij voor iemand anders.
Dan merk je dat je dat doet omdat de wereld verwacht dat je je aanpast. Maar ook omdat je dat zelf van jezelf verwacht. Want je wilt niet ‘moeilijk’ zijn. Je wilt niet dat anderen je raar aankijken omdat jij iets, in hun ogen, raars doet.
Ik heb besloten om me niet meer te laten leiden door wat anderen van me verwachten, en me niet meer te laten beperken door de angst voor hoe anderen mensen reageren op dingen die ik doe. En ja, dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan.
Kan 1 voorbeeld geven die bovenstaande 2 punten verduidelijkt. Een van mijn hobby’s / sporten is hardlopen. En ik had altijd de droom om een keer de halve marathon te lopen in Disneyland Parijs. Nou heb ik nooit verder gelopen dan 5km en dus is het veel gehoorde argument, train eerst maar een tijdje. En dat is best duur. Beide argumenten zijn in principe waar.
Wat heb ik nou gedaan. Er zijn namelijk ook andere afstanden. Ook gewoon een 5km. En die kan ik als ik weer wat meer ga trainen best redden. Die is pas in september, dat moet lukken. Dus waarom me tegen laten houden doordat ik perse een halve marathon moet willen lopen. Met die 5km kom ik ook heel dichtbij wat ik eigenlijk wilde. Lijkt me gewoon onwijs gaaf om door dat park te lopen met die figuren die er ook zijn. En ja het kost geld, maar dan weet ik wel waar mijn vakantiegeld en/of kerstbonus aan op gaan. Het is wel een mooie blijvende herinnering. Los van die wedstrijd heb je dan namelijk ook nog een paar dagen dat je het park op mag. En elke keer als je die medaille ziet, dan weet je dat weer.
Enne... ik blijf heus wel verder trainen. Eerst die 5km. En dan zien hoever ik kom. Hoeft niet binnen een jaar. Red ik die halve nooit, dan is dat ook goed. Maar dan heb ik wel al een keer in Disney gelopen.
Dus nee, blij met ik niet met die MS. Maar op het vlak van persoonlijke groei heeft het me ook gedwongen stil te staan bij wie ik ben en wat ik belangrijk vind. In het normale leven plan je je agenda vol en ga je door. Dan denk je niet echt na over waar je heen wilt. Nu moest ik rust nemen. En daar ben ik eigenlijk wel blij mee.
Die lessen had ik mogelijk anders ook wel geleerd, maar een stuk langzamer denk ik.
Al met al. Ik kom er wel. Maak je vooral niet teveel zorgen.
Reacties
Een reactie posten