Lanka maakt mee

En 2020 staat ook bijna voor de deur. Gaat ook een spannend jaar worden wel.  Want begin januari weer MRI ter controle. Nu vind ik die MRI zelf niet zo spannend, maar die uitslag eigenlijk wel. Is het rustig? Zijn er plekken bijgekomen? Zouden ze stiekem kleiner zijn geworden (er wordt gezegd dat dat niet kan, schade is schade en herstel kan niet). Soms zijn er mensen die me vragen, moet je het wel willen weten, moet je wel echt door die MRI. Goede vraag. Een eenduidig antwoord daarop is niet te geven. Ene kant nee, want dan hoef ik me ook niet druk te maken om de uitslag. Maar aan de andere kant. Toch liever wel, want het geeft ook wel rust en vertrouwen en hoop naar de toekomst als de uitslag goed is. En dat laatste weegt dan toch net wat zwaarder dan de spanning vooraf.  En ook in januari ga ik meedoen aan een onderzoek naar MS en cognitie. Dan moet ik weer door de MRI, maar ook een NPO (neuropsychologisch onderzoek) om te kijken hoe goed mijn hersenen nog werken, qua geheuge

Time flies. Zeker als het leuk is.  Maar ook als het minder leuk is gaat die tijd nog steeds verder. Gelukkig wel.  Sja 2019. Roerig jaar geweest wel.  Zit me nu even af te vragen hoeveel van mijn prive ik zal delen. Maar beetje kan wel, ik zal het netjes houden.  In januari eerste controle MRI na een half jaar medicatie, houdt de MS zich rustig, werkt de medicatie, of gaat de MS er dwars doorheen. Dat was best even spannend. Gelukkig was de MRI stabiel. Dat gaf toch wel weer wat vertrouwen richting de toekomst. Ook in januari een korte relatie verbroken.  Vanaf februari tot mei/juni aan het revalideren geweest. Dat was best een intensieve periode, waarbij ik ook tijdelijk niet meer kon werken omdat het revalidatietraject te intensief was. Vooral druk bezig geweest met conditie verbeteren en leren zoeken naar de balans. Dat gaat steeds beter, maar dat blijft wel een lastig iets. In juni voor klimmen tegen MS een aantal kilometer gelopen de Mont Ventoux op. Dat was wel echt