Bijna kerst - terugblik 2019
Time flies.
Zeker als het leuk is.
Maar ook als het minder leuk is gaat die tijd nog steeds verder. Gelukkig wel.
Sja 2019. Roerig jaar geweest wel. Zit me nu even af te vragen hoeveel van mijn prive ik zal delen. Maar beetje kan wel, ik zal het netjes houden.
In januari eerste controle MRI na een half jaar medicatie, houdt de MS zich rustig, werkt de medicatie, of gaat de MS er dwars doorheen. Dat was best even spannend. Gelukkig was de MRI stabiel. Dat gaf toch wel weer wat vertrouwen richting de toekomst.
Ook in januari een korte relatie verbroken.
Vanaf februari tot mei/juni aan het revalideren geweest. Dat was best een intensieve periode, waarbij ik ook tijdelijk niet meer kon werken omdat het revalidatietraject te intensief was. Vooral druk bezig geweest met conditie verbeteren en leren zoeken naar de balans. Dat gaat steeds beter, maar dat blijft wel een lastig iets.
In juni voor klimmen tegen MS een aantal kilometer gelopen de Mont Ventoux op. Dat was wel echt een opsteker. Merkte toen dat ik tot meer in staat was dan ik had verwacht. Mijn verwachting was namelijk dat ik die 6km wel op zou komen, maar dat het afzien zou worden. En dat afzien viel mee. Dat gaf wel echt vertrouwen dat ik meer kan dan ik misschien zelf denk.
In augustus, tijdens de zomervakantie, een racefiets gekocht en iets te enthousiast geweest denk ik. Want toen was het en fietsen, en hardlopen en wandelen. Waarbij ik tegen het eind van de vakantie merkte dat het hardlopen niet goed meer lukte en ik daar echt wel een stap terug moest doen. Niet dat ik zoveel liep, maar zelfs dat kleine stukje wilde niet meer. Ik liep 2x8 minuten. En moest terug naar 2x4 minuten. Dat is daarna niet meer verbeterd ook.
Was overigens wel een leuke vakantie. Best goed weer gehad, leuke dingen gedaan. Best actief geweest. Leuk gezelschap ook.
In oktober wisseling van werkplek. Nuttig, goed. Maar kostte ook wel energie. Sowieso omdat het op de oude plek niet heel soepel liep. Op de nieuwe plek is het nu ook nog even zoeken. Ik merk vooral dat ‘niets doen’ me meer energie kost dan druk bezig zijn. Dus ‘lekker rustig’ op het werk. Nee liever niet. Doe dan maar ‘genoeg te doen’ op het werk.
En wat ik eerder al schreef. In september kort dipje. Het sporten daarna ook niet echt lekker op kunnen pakken meer, dus sport nu elke week bij de fysio. Ga er regelmatig met tegenzin heen omdat ik geen energie heb. Maar toch lukt het uiteindelijk wel.
Krijg ook steeds meer het gevoel dat de moeheid vooral mentaal is, en niet zozeer fysiek. Natuurlijk heeft dat zijn wisselwerking en ben ik ook wel een fysiek moe. Maar toch het idee dat ik vaker vooral mentaal moe ben dan dat het lijf echt zegt ‘ho, even rustig aan’.
En verder ben ik naar een concert van Krezip geweest in oktober. En ik december naar Kensington. Beiden in de Ziggo Dome. Ben ik in september naar het superrelatie weekend van 365 dagen succesvol geweest.
Heb ik een leuk geocache weekend in Duitsland gehad in mei. Waarbij we half slapend van vermoeidheid door het wandelen toch de finale van het songfestival hebben gekeken. Ben ik regelmatig naar het theater geweest, soms met vrienden, soms ook alleen. Heb ik een knuffel gekregen van Johnny de Mol (na theatervoorstelling die hij gaf).
Kreeg ik van het CBR te horen dat ik nog goed rij toen ik moest voor een rijtest.
Hoef ik niet meer zelf mijn huishouden te doen, omdat ik hulp krijg via de WMO. En dat geeft zo’n rust. Zeker als je een goede hulp hebt, en die heb ik nu zeker.
Ben ook begonnen met yoga, waarvan ik altijd dacht “dat is niets voor mij”, maar wat me stiekem wel goed doet. Geeft wat rust en heb soms zelfs het idee dat ik wat soepeler wordt en wat meer rechtop loop.
Dus eigenlijk is 2019 best een goed jaar geweest. Met ups en downs. Maar dat heeft iedereen denk ik. En anders vergeet ik de downs gewoon wel, en herinner ik me vooral de ups. Stuk beter voor mijn humeur ;)
Zeker als het leuk is.
Maar ook als het minder leuk is gaat die tijd nog steeds verder. Gelukkig wel.
Sja 2019. Roerig jaar geweest wel. Zit me nu even af te vragen hoeveel van mijn prive ik zal delen. Maar beetje kan wel, ik zal het netjes houden.
In januari eerste controle MRI na een half jaar medicatie, houdt de MS zich rustig, werkt de medicatie, of gaat de MS er dwars doorheen. Dat was best even spannend. Gelukkig was de MRI stabiel. Dat gaf toch wel weer wat vertrouwen richting de toekomst.
Ook in januari een korte relatie verbroken.
Vanaf februari tot mei/juni aan het revalideren geweest. Dat was best een intensieve periode, waarbij ik ook tijdelijk niet meer kon werken omdat het revalidatietraject te intensief was. Vooral druk bezig geweest met conditie verbeteren en leren zoeken naar de balans. Dat gaat steeds beter, maar dat blijft wel een lastig iets.
In juni voor klimmen tegen MS een aantal kilometer gelopen de Mont Ventoux op. Dat was wel echt een opsteker. Merkte toen dat ik tot meer in staat was dan ik had verwacht. Mijn verwachting was namelijk dat ik die 6km wel op zou komen, maar dat het afzien zou worden. En dat afzien viel mee. Dat gaf wel echt vertrouwen dat ik meer kan dan ik misschien zelf denk.
In augustus, tijdens de zomervakantie, een racefiets gekocht en iets te enthousiast geweest denk ik. Want toen was het en fietsen, en hardlopen en wandelen. Waarbij ik tegen het eind van de vakantie merkte dat het hardlopen niet goed meer lukte en ik daar echt wel een stap terug moest doen. Niet dat ik zoveel liep, maar zelfs dat kleine stukje wilde niet meer. Ik liep 2x8 minuten. En moest terug naar 2x4 minuten. Dat is daarna niet meer verbeterd ook.
Was overigens wel een leuke vakantie. Best goed weer gehad, leuke dingen gedaan. Best actief geweest. Leuk gezelschap ook.
In oktober wisseling van werkplek. Nuttig, goed. Maar kostte ook wel energie. Sowieso omdat het op de oude plek niet heel soepel liep. Op de nieuwe plek is het nu ook nog even zoeken. Ik merk vooral dat ‘niets doen’ me meer energie kost dan druk bezig zijn. Dus ‘lekker rustig’ op het werk. Nee liever niet. Doe dan maar ‘genoeg te doen’ op het werk.
En wat ik eerder al schreef. In september kort dipje. Het sporten daarna ook niet echt lekker op kunnen pakken meer, dus sport nu elke week bij de fysio. Ga er regelmatig met tegenzin heen omdat ik geen energie heb. Maar toch lukt het uiteindelijk wel.
Krijg ook steeds meer het gevoel dat de moeheid vooral mentaal is, en niet zozeer fysiek. Natuurlijk heeft dat zijn wisselwerking en ben ik ook wel een fysiek moe. Maar toch het idee dat ik vaker vooral mentaal moe ben dan dat het lijf echt zegt ‘ho, even rustig aan’.
En verder ben ik naar een concert van Krezip geweest in oktober. En ik december naar Kensington. Beiden in de Ziggo Dome. Ben ik in september naar het superrelatie weekend van 365 dagen succesvol geweest.
Heb ik een leuk geocache weekend in Duitsland gehad in mei. Waarbij we half slapend van vermoeidheid door het wandelen toch de finale van het songfestival hebben gekeken. Ben ik regelmatig naar het theater geweest, soms met vrienden, soms ook alleen. Heb ik een knuffel gekregen van Johnny de Mol (na theatervoorstelling die hij gaf).
Kreeg ik van het CBR te horen dat ik nog goed rij toen ik moest voor een rijtest.
Hoef ik niet meer zelf mijn huishouden te doen, omdat ik hulp krijg via de WMO. En dat geeft zo’n rust. Zeker als je een goede hulp hebt, en die heb ik nu zeker.
Ben ook begonnen met yoga, waarvan ik altijd dacht “dat is niets voor mij”, maar wat me stiekem wel goed doet. Geeft wat rust en heb soms zelfs het idee dat ik wat soepeler wordt en wat meer rechtop loop.
Dus eigenlijk is 2019 best een goed jaar geweest. Met ups en downs. Maar dat heeft iedereen denk ik. En anders vergeet ik de downs gewoon wel, en herinner ik me vooral de ups. Stuk beter voor mijn humeur ;)
Reacties
Een reactie posten